Les belles images - Simone de Beauvoir

Het mooie plaatje, Simone de Beauvoir schreef dit boek in 1966. De hoofdpersoon Laurence heeft twee kinderen en een man die veel werkt. Het boek gaat over de rolmodellen van vrouwen en die nastreven. Als ‘a femme au foyer’ een huisvrouw heeft ze veel tijd, maar ze voelt zich gevangen in het plaatje en de druk die de maatschappij op haar legt. Het plaatje van hoe een nette vrouw zich zou moeten gedragen. 

Vanaf buitenaf lijkt het alsof Laurence het allemaal voor elkaar heeft, ze spreekt vaak met vrienden af in tuinhuizen en ze kan alles kopen wat haar hartje begeert, maar toch is ze niet gelukkig. Haar vriendinnen wijzen haar er op dat ze geen reden heeft om te klagen, ze heeft immers dankzij haar man een baan en een gezin. Ze heeft het gevoel dat ze een rol aan het vervullen is, maar ze is verder niks. 

Haar dochter komt naar haar toe met vragen over het leven, ze weet eigenlijk niet wat ze moet antwoorden. Dat ze moet vertellen dat het nou eenmaal zo is in de wereld of dat ze samen met haar dochter naar antwoorden op zoek gaat, zodat haar dochter niet net zo als haar wordt. Laurence gaat schuil onder anorexia en kiest ervoor haar kind te troosten, maar geen antwoord te geven, zodat ze haar dochtertje beschermt tegen wat ze zelf is geworden. 

Laurence heeft van haar moeder geleerd dat het maar beter is om de schijn op te houden. Ze verliest zichzelf in het ophouden van een glimlach in situaties waar ze liever überhaupt niet was beland. Ons hedendaagse bestaan bestaat vooral uit het nastreven naar wat voor plaatjes in de reclame te zien zijn; Een gelukkig gezin die met kerst aan een lange tafel zit of een gezin die op vakantie op het strand zit.

De Beauvoir schrijft in haar werk over de rol van de vrouw in onze samenleving. Ze merkt op dat groepen mensen verschillende waarden delen.  Die waarden worden aangeleerd, wij zijn binair denkende wezens. We denken in man-vrouw, jong-oud, leraar-leerling verhoudingen. Bij het nastreven van die plaatjes komen die verschillende verhoudingen steeds terug.  

“Je komt niet ter wereld als vrouw, maar je wordt tot vrouw gemaakt.” Het vinden van antwoorden op de vragen over de wereld kan alleen door in verhouding te staan met anderen. Het gaat er dan om om een verbinding te maken zonder onderdrukking of overheersing. In het citaat hierboven zie je de machtseffecten van het spreken over vrouwen terug. De Beauvoir gooit in haar werk alle waarden van tafel en kiest ervoor om die waardes opnieuw uit te vinden. Laurence staat in dienst van haar man en vervult heel netjes haar rol, ze zit vast in een sociaal construct. 

Ze heeft het maar moeilijk met het vervullen van die oude waardes, ik hoop dat ze haar kracht vindt en het sociaal construct kan verbreken en dat ze eindelijk rust kan vinden in een wereld met vragen en gedeelde waarheden, zodat ze kan stoppen met het doen alsof haar leven alleen een mooi plaatje is.